مینیسک ها بافت هایی شبیه غضروف ولی به مراتب محکم تر از آن و با خاصیت ارتجاعی زیاد مثل لاستیک دارند. آنها مانند بالشتکی در بین دو استخوان اصلی تشکیل دهنده مفصل زانو، یعنی بین استخوان ران و ساق قرار گرفته وظیفه اصلی آنها جذب شوک های ضربه ای است که به زانو وارد می شود. در داخل مفصل زانو، دو منیسک وجود دارد یکی در قسمت داخل و دیگری در قسمت خارج. در واقع منیسک عضوی است که به صورت واشر بین دو استخوان مفصل زانو قرار می‌گیرد و اجازه نمی‌دهد استخوان‌ها به هم برخورد داشته باشند. پارگی مینیسک شایع‌ترین آسیب زانو خصوصاً در افراد ورزشکار است. در موقع دویدن هر بار که کف پای ما به زمین می رسد، استخوان ساق و ران در محل مفصل زانو به شدت به یکدیگر کوبیده می شوند و مینیسک با قرار گرفتن بین این دو استخوان شدت این ضربه را کاهش می دهد. مینیسک زانو گاهی هنگام انجام فعالیت‌هایی پاره می‌شود که فشار یا ضربه مستقیم حاصل از چرخش یا پیچ خوردن با نیروی شدید را به زانو وارد می‌کنند. چرخش یا حرکت محوری ناگهانی، سر پا نشستن طولانی مدت یا بلند کردن اشیاء سنگین علت پارگی مینیسک زانو می باشد. بسیاری از ورزشکاران در معرض پارگی مینیسک زانو قرار دارند . ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال، تنیس که همراه با چرخش و توقف ناگهانی هستند احتمال بروز این مشکل را افزایش می‌دهند. درد، اولین علامت پارگی مینیسک است. البته درد ممکن است خفیف باشد و شخص بتواند به فعالیت‌های روزمره‌اش ادامه دهد. اما هرگاه بخشی از مینیسک بین استخوان ران و ساق قرار بگیرد، درد شدیدی ایجاد می‌کند. مینیسک دارای رگ های خونی نیست و در هنگام پارگی خونریزی نمی‌کند. اما ممکن است عروق اطراف آن هم دچار پارگی شود، در این شرایط تورم به وجود می‌آید. احساس گرفتگی و قفل شدن یا صدایی مانند تق تق، معمولا از نشانه‌های آسیب مینیسک است. مینیسک زانو به شکل های مختلفی دچار پارگی می شود. پارگی مینیسک با شکل ظاهری و محل پارگی در مینیسک مشخص می شوند. پارگی های رایج شامل پارگی طولی، افقی یا عرضی، مایل، شعاعی و ترکیبی از پارگی های فوق می شود.پارگی مینیسک در حین ورزش اغلب همراه با آسیب دیدگی های دیگر زانو از قبیل پارگی رباط صلیبی قدامی زانو است. علت دیگر پاره شدن منیسک ضربه ناگهانی به زانو است، به خصوص زمانی که زانو کمی خم شده باشد. وقتی زانوی شما خم شده منیسک از زانو برجسته تر می شود به خصوص منیسک داخلی. وقتی زانویتان خم است فشار بر روی منیسک به صورت غیر مستقیم اعمال می شود بنابراین در این حالت احتمال آسیب دیدن منیسک بیشتر است.اضافه وزن نیز ممکن است باعث پارگی منیسک شود.
با توجه به وزن اضافی ای که روی زانوهای شماست، منیسک سریعتر فرسوده می شود که ممکن است در طول زمان منجر به پارگی منیسک شود. بروز پارگی منیسک داخلی بیشتر از منیسک خارجی خطرناک است. دلیلش این است که منیسک داخلی به رباط میانی متصل است در حالی که منیسک خارجی می تواند آزادانه حرکت کند.
حال بهتر است با روش هایی جهت درمان مینیسک آشنا شویم :
درمان پارگی مینیسک زانو به شدت، محل و بیماری به وجود آوردنده آن، وضعیت و سن بیمار بستگی دارد. اما در اغلب موارد، می‌توان با روش‌های درمانی حرفه‌ای و مبتکرانه از جراحی زانو خودداری کرد.
بلافاصله بعد از آسیب باید بیمار استراحت کند تا بافت آسیب دیده فرصت بهبود داشته باشد. ممکن است پزشک معالج به شما توصیه کند مدتی از عصای زیربغل استفاده کنید. چند بار در روز زانو را با یخ سرد کنید. البته یخی را مستقیما روی پوست نگذارید. یک باند کشی را روی زانو ببندید تا زانو کمپرس شود. دراز کشیده و زانویتان را بالاتر از سطح قلب تان بگیرید تا تورم زانو کم شود. استفاده از داروی مسکن جهت کاهش تورم و درد زانو موثر است.
فیزیوتراپی با کنترل درد و ورم، ترمیم استحکام زانو و دامنه حرکتی زانوی شما، نقش مهمی در درمان آسیب دیدگی ناشی از پارگی مینیسک زانو ایفا می‌کنند. فیزیوتراپیست حرکات ورزشی مخصوصی را برای حفظ استحکام شما در طول بهبودی طراحی می‌کند و به ترمیم دامنه حرکتی زانو کمک می‌کند. به شما یک برنامه ورزشی خانگی ارائه می‌شود که مخصوص وضعیت شما است.
بستن زانو بند در هنگام پارگی مینیسک زانو باعث گرم نگه داشتن زانو (برای کاهش درد) می‌شود و همچنین زانو را ثابت نگه می‌دارد تا حرکاتی که باعث افزایش درد می‌شوند کاهش پیدا کنند. با این حال، اگر چه زانوبندها باعث ثبات بیشتر زانو می‌شوند. در صورت استمرار این وضعیت، باید به پزشک مراجعه کنید، احتمالا پزشک برای کاهش درد ناشی از پارگی مینیسک زانو، دو زانو بند برایتان تجویز می کند.
در صورتی که بیمار مسن باشد، یا پارگی مینیسک در محلی باشد که خون‌رسانی به خوبی به آن صورت نمی‌گیرد، ممکن است پزشک بخشی از مینیسک یا حتی سطح آن را جدا کند. گاهی نیز ممکن است کل مینیسک برداشته شود.
تمرین‌های کششی و خم کردن زانو جهت حفظ و افزایش دامنه حرکتی زانو را پی بگیرید تا دامنه حرکتی کامل این مفصل به دست آید. انقباض‌های ایزومتریک عضله‌های چهارسر را نیز ادامه دهید. در این مرحله انجام حرکات اسکوات و لانژ را به صورت بسیار ملایم و در صورت آزاردهنده نبودن درد شروع کنید، بهتر است در ابتدا این نرمش‌ها را تنها به مدت ۱۵ دقیقه به صورت ملایم انجام دهید. نرمش‌های پرس پا با دستگاه را می‌توان با هر دو پا شروع کرد و به تدریج تنها یک پا را درگیر کرد.
در پارگی مزمن منیسک زانو استفاده از سلول‌های بنیادین و تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به صورت ایزوله یا همراه با جراحی آرتروسکوپی انجام می شود که با نتایج مثبتی در بعضی از بیماران همراه بوده است ولی نیاز به تحقیقات گسترده‌تری دارد.
منبع و ماخذ : alexandrite-laser-hair-removal.com
