در مورد بازی درمانی چه می دانید

در مورد بازی درمانی چه می دانید

بازي ابزاري براي ابراز نيازها، احساسات و افکار در کودکان مي باشد. بازی از ضروریات زندگی کودکان است. کودکان از طریق بازی افکارشان را بازگو می کنند و به همان راحتی که بزرگسالان احساساتشان را با کلمات بیان می کنند، آنان نیز همین کار را به وسیله بازی انجام می دهند. کودک در طول بازی توانایی حل مشکلات خود را پیدا می کند و به وسیله آن می تواند اعتماد به نفس و روحیه استقلا ل طلبی را در خود پرورش دهد. کودک در بازی نیازهای حسی ــ حرکتی خود را برآورده می سازد و انرژی خود را تخلیه می کند که این کار باعث افزایش آرامش او می شود، در غیر این صورت اگر این انرژی امکان بروز پیدا نکند، احتمالا به اضطراب، افسردگی و پرتحرکی تبدیل می شود. در واقع بازی به اندازه تغذیه صحیح و احساس صمیمیت و امنیت برای رشد کودک مهم و ضروری است و عاملی است که به رشد تفکرات و خلاقیت های کودک کمک می کند. بازی درمانی در کاهش مشکلات اضطرابی ارتباطی در اختلالات اوتیسم و کم توان ذهنی و کودکان بیش فعال و اختلال پس از سانحه و مشکلات رفتاری موثر بوده است. بنابراین در اصلاح مشکلات کودکان با توجه به آموزش والدین و محیط آموزشی و جامعه حائز اهمیت میباشد.

در اینجا بهتر است کمی بیشتر با بازی درمانی آشنا شویم :

این تکنیک براساس انعکاس رفتار کودک است. باید احساسات کودک را طوری شناسایی کرد و آن را به کودک منتقل کرد که کودک نسبت به اعمال و رفتار خود آگاه شود. “بازی درمانگر” در واقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده می کند و تلاش می کند به تخلیه هیجانی او و حل و فصل مشکلات او در زندگی عادی اش بپردازد. بازی درمانی یکی از روشهای مؤثر در درمان مشکلات رفتاری و روانی کودکان است. به طور کلی بازی نقش مؤثری در رشد کودک دارد و در خلال بازی می توان به بسیاری از ویژگیها، مسائل و رشد کودک پی برد. بازی های کودکان مختلف و نوع ویژگی هایی که از خود ظاهر می سازند تفاوتهایی با یکدیگر دارند. هر چند نوع بازیها در گروه های سنی و بچه های گروه سنی مشترکاتی دارد، اما نوع شرکت کودک در بازی اهمیت ویژه دارد. “بازی درمانگر” در واقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده می کند و تلاش می کند به تخلیه هیجانی او و حل و فصل مشکلات او در زندگی عادی اش بپردازد. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا احساسات منفی و رویدادهای ناراحت کننده ای را که نتوانسته اند با آن ها کنار بیایند، درک کنند. به جای استفاده از روش های درمانی رایج بزرگسالان مانند گفت و گو و توضیح درباره ی چیزی که سبب ناراحتی آن ها شده است، از بازی برای برقراری ارتباط به شیوه ی خود بهره می گیرند، بدون آنکه احساس کنند دارند بازجویی یا تهدید می شوند. بازی درمانی نوعی روش درمانی است که برای کودکان مورد استفاده قرار می گیرد و در آن کودکان مشکلات و مسایل خود را در یک سطح خیالی و تصویری به وسیله عروسک ها، گل مجسمه سازی و وسایل دیگر آشکار می نمایند(مک ماهون،2005) بازی درمانی نوعی از روان درمانی کودکان است که به آنها کمک می کند تجارب،احساسات و مشکلات خویش را به وسیله بازی با عروسک ها، اسباب بازیها و دیگر وسایل بازی بیان و برون ریزی کنند. این کار با راهنمایی و نظارت درمانگری آموزش دیده انجام می شود.

موقعیت مناسب بازی درمانی و برخی عوامل موثر در بازی را بیشتر بشناسیم :

بازی درمانی معمولا در کلینیکهای مشاوره و درمانی که مجهز به اتاق بازی کودک هستند، انجام می گیرد. در این اتاقها فضای مناسب و اسباب بازیهای مناسب برای بازی قرار داده می شود. اما در هر حال بازی درمانی را در هر مکانی که مجهز به یک سری وسایل مورد نیاز برای بازی باشد که رفتار عمل کودک را محدود ننماید، می توان انجام داد. این روش گاه در مهدکودک ها و مدارس نیز ممکن است انجام می شود. برخی عوامل موثر در بازی که میتوان نام برد عبارتند از : جنسیت : بازی پسرها با دخترها متفاوت است .پسرها بیشتر از بازی هایی لذت می برند که نیاز به فعالیت بدنی دارد و دخترها اغلب بازیهای ساکت و آرام را ترجیح می دهند. تا قبل از 8 سالگی کودکان به جنسیت هم بازی خود اهمیت نمی دهند اما در سنین 8 تا 10 سالگی اختلاف بازی میان دو جنس مشخص است و کودکان معمولاً ترجیح می دهند که با همجنس خود بازی کنند به عقیده روان شناسان بازی برای پسران بیشتر وسیله ای برای ابراز وجود خود در برابر دیگران است و برای دختران وسیله ای برای ارتباط برقرار کردن با دیگران است. سن : کودک در هر سن به یک نوع بازی خاص علاقه نشان می دهد مثلا” از تولد تا 3 سالگی بازی انفرادی را دوست دارد و هدف آن شناسایی اندام ها و اشیاء و چگونگی کاربرد آنهاست. محیط : همه کودکان دنیا بازی می کنند اما نوع بازی آنها از عامل محیط و فرهنگ نیز تاثیر می پذیرد . فرهنگ هر جامعه بر نوع بازی رایج در آن جامعه تاثیر می گذارد. عامل تغذیه و بهداشت : نیروئی که کودک از تغذیه می گیرد در تحریک وی برای بازی نقشی فراوان دارد . کودکی که بر اثر عدم تغذیه کافی از گرسنگی و کمبود ویتامین ها رنج می برد در بازی بهانه گیر , لجباز و غیرفعال است.

منبع و ماخذ : alexandrite-laser-hair-removal.com